ตะลุยดอยอ่างขาง , ไร่ชาดอยพญาไพร , ดอยอินทนนท์ (4)

ตะลุยดอยอ่างขาง , ไร่ชาดอยพญาไพร , ดอยอินทนนท์ (1)
ตะลุยดอยอ่างขาง , ไร่ชาดอยพญาไพร , ดอยอินทนนท์ (2)
ตะลุยดอยอ่างขาง , ไร่ชาดอยพญาไพร , ดอยอินทนนท์ (3)

ที่สถานีเกษตรอ่างขาง ไม่ได้มีสิ่งที่น่าสนใจเฉพาะไม้ดอก ไม้ประดับเท่านั้น ยังมีแปลงเกษตรที่น่าสนใจอีกมากมาย ที่เราสนใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ ที่โรงเรือนรวบรวมพันธ์ผัก ด้วยเหตุ หลายมื้อที่ผ่านมา จะมีเมนูผักของสถานีเกษตรที่นี่อยู่เสมอ ก็เลยอยากจะเห็นหน้าค่าตาว่า ไอ้ที่เรากินไปแล้วนั้น ยามมันอยู่กับต้น มันจะมีน่าตาอย่างไรกันบ้าง...


แม้จะเริ่มสายๆ แล้ว แต่อากาศยังหนาวอยู่ เราก็เลยพยายามชวนสามี มาเดินในบริเวณที่มีแดดส่อง ด้านหน้าโรงเรือนผัก มีแปลงผักที่เรากินอยู่เป็นประจำให้ได้เห็นกัน


ผักสลัด ชูช่อน่าเอาไปทำสลัดกินมาก มากเลย ดูกรรมวิธีการปลูกแปลงผัก ใช้พลาสติคคลุม เพื่อรักษาความชุ่มชื้นของหน้าดิน ให้ได้มากที่สุด ขณะเดียวกันลำต้น ก็สามารถรับแสงแดดได้อย่างเต็มที่


เดินเข้ามาในโรงเรือน ผักอะไร จำชื่อไม่ได้แล้ว ทั้งสวย ทั้งน่ากิน


หลายมื้อที่ผ่านมา เราสั่งแต่ "ยอดมะระหวาน" หรือ " ซาโยเต้ " ผัดน้ำมันหอย มากิน ซึ่งมันอร่อยมาก มาก ได้เห็น รู้จัก ตัวจริง เป็นๆ ก็คราวนี้แหละ... ใครที่มีโอกาสมาเที่ยวดอย อย่าพลาดเมนู ผัดซาโยเต้มากินนะ เมนูแนะนำกันเลยทีเดียว


อีกหนึ่งพันธ์ผัก ที่ลืมชื่ออีกแล้ว คราวต่อไป จะถ่ายป้ายชื่อ ประกอบด้วย


นี่คือ ต้นถั่วปากอ้า หนึ่งในสายพันธ์ที่กินอร่อย ก็เพิ่งจะรู้จักก็วันนี้แหละ ความจริงการได้มาชมโรงเรือนพันธ์ผักก็ได้ประโยชน์สำหรับเราไปอีกแบบ เหมือนมาดูงาน เพิ่มประสบการณ์ให้กับชีวิตนะ...


ตรงข้ามโรงเรือนผัก เป็นแปลงต้นบ๊วย ที่มีปลูกเมื่อปี 2517 อายุอานามเอาการอยู่ เพิ่งจะรู้ก็คราวนี้แหละ ว่าต้นบ๊วย เป็นประเภทไม้ยืนต้น เวลาพูดถึงบ๊วย ชอบนึกว่าต้นเล็กๆ เสมอๆ วันนี้ได้ตาสว่าง..สักที


ดูลำต้นก่อนเลย บ่งบอกว่าอายุอานาม ฉันไม่ใช่น้อยแล้ว ดูร่มรื่น สง่างาม มากเลย


บางจุดที่กิ่งไม้ใบไม้ ระหว่างต้นประสานกัน เกิดเป็นเงาร่มใต้ต้นบ๊วย บรรยากาศน่ามานั่งเล่น มาปิคนิค ชวนแฟนมาเดทใต้ต้นบ๊วย ...ว๊าว โรแมนติค


ว่าแล้วก็เจอหนุ่มนั่งรอแฟน อยู่ใต้ต้นบ๊วยพอดี เข้าทางเลย...555 ไปถ่ายรูปกับคุณสามีกันดีกว่า... ชอบ ๆ


เนินเขาใกล้ๆ เป็นแปลงต้นพีช ลูกพีชถูกห่อหุ้มด้วยกระดาษอย่างดี รอวันเวลาเก็บเกี่ยว ในช่วงฤดูร้อน สวยแปลกตาดี


ไม่เคยเห็นต้นไม้แนวนี้มาก่อน ลูกชาวสวนอย่างเราก็เลยประทับใจ ขอเก็บความทรงจำไว้สักหนึ่งแช๊ะ... เราถ่ายรูปจนเบื่อแล้ว ก็ถึงเวลาอำลาจากดอยอ่างขางกันแล้ว...

เราเดินทางออกจากดอยอ่างขาง ไปตามเส้นทางหักศอกเช่นเคย เหมือนตอนขาขึ้นดอย คราวนี้ตอนลง ต้องเจอกับทางลาดชันมากๆ จนเริ่มมีอาการวิงเวียน เมารถ คุณสามี ก็เหลือบไปเห็นข้างทาง เป็นไร่สตรอเบอรี่เชิญชวนให้เข้ามาเก็บ พวกเราก็เลยแวะพักรถ พักคน ล้างหน้า ล้างตา ผ่อนคลายโดยการไปเก็บสตรอเบอรี่กัน เจ้าของสวน ขายสตรอเบอรี่ กก.ละ 100 บาท แต่ถ้าไปเก็บเอง กก.ละ 150 บาท เราก็เลยไปลุยสวนเก็บสตรอเบอรี่ ลืมเรื่องเมารถ เมารา เป็นปลิดทิ้ง...



ช่วยกันเก็บได้ไป หนึ่งกิโลกรัม เจ้าของเค้าก็แถมให้ ตามธรรมเนียม คือถ้าไม่แถม เราก็ขอเค้าอยู่ดี...555


สตรอเบอรี่ เก็บใหม่สด จากสวนมีวางขาย ตลอดเส้นทางลงจากดอย รสชาดกลมกล่อม หายมึนเมา วิงเวียน ถ้าได้ลิ้มรสเจ้าสตรอฯ เรากำลังจะมุ่งหน้าไป จ.เชียงราย เพื่อไปดอยพญาไพร ไปชมไร่ชาที่ใหญ่ ที่สวยที่สุด ในประเทศไทย (เขาว่ากันมา) ต้องไปพิสูจน์ด้วยตา ถึงจะรู้ ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ

ตะลุยดอยอ่างขาง , ไร่ชาดอยพญาไพร , ดอยอินทนนท์ (5)