เที่ยวพัทลุง...ดูวิถีคนเมืองลุงลุ่มน้ำทะเลสาบ

เราชื่นชอบในการเรียนรู้วิถีชีวิตของในแต่ละท้องถิ่น ดังนั้นเวลาไปเที่ยวที่ไหน ก็มักจะมองหาตัวตน วิถีชีวิตของคนแถบนั้นๆ ว่าเป็นอย่างไร ได้ไปเที่ยวพัทลุงทั้งที หลังจาก ชมนก ชมบัว ที่ทะเลน้อย แล้ว เราก็ลัดเลาะตามแนวตะเข็บชายแดนระหว่างอำเภอต่างๆ ของเมืองนี้ เพื่อชมวิถีชีวิตอันเป็นรากเหง้าของคนเมืองลุง...




เริ่มต้นจากการขับรถจากอุทยานนกน้ำ ไปตามถนนเฉลิมพระเกียรติ์ฯ ซึ่งเป็นถนนที่เดินทางไปยัง อ.ระโนด จ.สงขลา ถนนสายนี้ตลอดเส้นทางมีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก เป็นถนนที่วิ่งเลียบริมฝั่งทะเลสาบสงขลา ตลอดสายจะมีการเว้นช่องให้เป็นจุดพักรถเป็นระยะๆ เพื่อชมวิว เราสามารถชมวิวทะเลสาบสงขลา ได้ทั้งฝั่งซ้าย และฝั่งขวาของถนน



ถนนเส้นนี้ เราสามารถมองเห็นฝูงควายนับร้อยๆ ตัว ตลอดเส้นทาง เราหยุดรถเป็นระยะๆ แวะทักทายฝูงควายน้ำ ที่บ้างกำลังกินหญ้า บ้างก็กำลังเล่นโคลนตม ฯลฯ เป็นภาพที่สวยงามมาก รถที่ขับมาเส้นทางนี้ส่วนใหญ่จะแวะจอด เพื่อชมวิว ชมควาย เป็นที่ถูกอกถูกใจ โดยเฉพาะเด็กๆ และผู้ใหญ่อย่างเรา



เจ้าตัวนี้เขาสวยงามมาก กำลังกินหญ้าอย่างเอร็ดอร่อย ทำให้นึกถึงภาพยนตร์ไทยเรื่องบางระจัน ที่นำเสนอเรื่องชาวบ้านบางระจัน ขี่ควายที่เขาใหญ่ยาวมากๆ ออกไปสู้ศึกกับพม่า...



เสียงกดชัตเตอร์ ทำให้ควายตัวนี้เงยหน้าขึ้นมา เหมือนจะบอกว่า "ถ่ายผมหล่อๆ หน่อยนะครับ..." 555 เรากดชัตเตอร์ไป 2-3 รูป พี่แกก็ยังมองอยู่อย่างงี้แหละ



ไม่ไกลจากที่ควายกำลังกินหญ้า ก็พบนกเป็ดน้ำ กับนกกระสากำลังหาปลากิน กันอย่างเมามันเช่นกัน ทั้งสองข้างทาง มีทั้งสัตว์ใหญ่ สัตว์เล็กให้ได้ชมกันอย่างเพลิดเพลิน



ข้ามไปอีกฝั่ง เป็นฝูงวัวนับร้อยตัวเช่นกัน กำลังเล็มหญ้ากินกัน หญ้าที่นี่ถูกดูแลเป็นอย่างดี ด้วยวัวและควาย ไม่ต้องใช้เครื่องตัดหญ้า ที่นี่ทุ่งหญ้าเขียวสวยเป็นธรรมชาติจริงๆ





จากนั้นเราก็ขับรถกลับมาทางอุทยานนกน้ำ แต่เลี้ยวซ้ายไปทาง อ.เมือง เข้าเส้นทาง ต.ลำปำ ถนนเล็กๆ สายทะเลน้อย - ลำปำ เส้นนี้ เป็นถนนที่บ่งบอกถึงวิถีชีวิตคนเมืองลุงละแวกนี้ได้เป็นอย่างดี ชาวบ้านตากข้าวอยู่ริมถนน บอกให้เรารู้ว่าที่นี่มีการทำนา จ.พัทลุง มีชื่อเสียงในการปลูกข้าวสังหยดแสนอร่อย ที่นี่อาจจะเป็นแหล่งปลูกข้าวดังกล่าวก็เป็นได้



ตรงสะพานช่วงบ้านประเหนือ จะมีคลองที่ไหลลงสู่ทะเลสาบ บริเวณนี้ ทุกบ้านที่ติดกับคลอง จะมียอ ซึ่งเป็นอุปกรณ์สำหรับจับปลา กันทุกบ้าน ทำให้ได้รู้ว่าผู้คนแถวนี้ ส่วนหนึ่ง หรืออาจจะเป็นส่วนใหญ่ของชุมชม ประกอบอาชีพประมง นั่นเอง



สองริมฝั่งตรงสะพานแห่งนี้ มียอให้ชมกันอย่างมากมาย ชมไป ก็ดื่มด่ำไปกับวิถีชีวิตของผู้คนแถวนี้ ประทับใจจริง ๆ



ไม้ที่นำมาทำเป็นยอจับปลานั้น คุณสามีให้ทัศนะว่าน่าจะเป็นไม้เสม็ด ที่ชอบขึ้นอยู่ตามแนวชายฝั่งทะเลสาบ ซึ่งจะมีความสามารถพิเศษในการทนทานกับน้ำทะเล ได้เป็นอย่างดี



จากลำคลอง จนถึงตัวทะเลสาบ ช่วงที่เป็นเสมือนปากอ่าว มียอมากเป็นพิเศษ บริเวณนี้น่าจะเป็นที่ ที่มีปลาชุกชุมมากที่สุด ที่หนี่งก็เป็นได้



ถ้ามาช่วงเช้า ก็ได้เห็นยอมีชีวิต เพราะชาวประมงจะมาทำการยกยอ แล้วตักปลาจากยอเก็บใส่ภาชนะ ทุก 5 นาที เราจะเห็นยอมีความเคลื่อนไหว ดูแล้วเพลินตา เพลินใจดี




ปลาที่ได้ส่วนใหญ่จะเป็นปลาจิงจัง ลุ่มน้ำแห่งนี้เป็นแหล่งผลิตปลาจิงจังแสนอร่อยอีกที่หนึ่ง บางส่วนเราเห็นมีการนำไปขายตามร้านค้า ตรงบริเวณน่าอุทยานนกน้ำด้วย



และเมื่อขับรถต่อไปไม่ไกลนัก ก็พบชาวบ้านกำลังแกะปลาจากแห เป็นทิวยาว ผู้คนละแวกนี้ประกอบอาชีพประมงเช่นกัน เช้านี้ได้ปลามาจำนวนไม่น้อย



เข้าไปดูใกล้ๆ เป็นปลาหัวโม่ง ปลาประจำถิ่นทะเลสาบสงขลานั่นเอง ปลานี้มีเงี้ยงที่คมใหญ่ จะติดอยู่กับแหอย่างแน่น ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญ ชำนาญการพิเศษ ถึงจะทำการปลดมันจากแหได้



ฤดูกาลนี้ เป็นฤดูกาลที่มีปลาหัวโม่งมากเป็นพิเศษ ถ้าไปจับปลาที่ทะเลสาบสงขลาช่วงนี้ ส่วนใหญ่จะได้ปลาหัวโม่ง เข้าใจว่ามันน่าจะอยู่กันเป็นฝูง มันจึงติดแหรวมกันคราวละมากๆ เช่นนี้



ชาวบ้านผู้หญิงที่มีความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับปลาหัวโม่ง จะมาทำการรับจ้างแกะปลาออกจากแห เรียกว่าใช้ความสามารถพิเศษให้เป็นประโยชน์ ก็ว่าได้



เมนูเด็ดของปลาหัวโม่งนี้ ก็คือการนำไปแกงส้ม โดยใช้มะนาวในการให้รสชาดเปรี้ยวของแกงเป็นหลัก เนื่องจากปลาชนิดนี้ จะมีความคาวมาก ต้องใช้มะนาวเป็นตัวกำจัด ราคาที่ซื้อขายกันนะขอบถนนตรงนี้ กิโลกรัมละ 60 บาท ถ้าถึงท้องตลาด ราคาก็จะอยู่ที่เกือบๆ หลักร้อยบาทจ๊ะ



ริมฝั่งถนน บ่งบอกวิถีได้เป็นอย่างดี โชคดีที่เช้านี้ ตัดสินใจมาเส้นทางสายนี้ ได้ประสบการณ์ชีวิต ถือได้ว่าเป็นกำไรชีวิตอย่างหนึ่ง ประทับใจอีกครั้งที่ถนนสายลำปำ แห่งนี้



เราขับรถกลับไปทะเลน้อย ที่หมู่บ้านทะเลน้อย ก็มีการประกอบอาชีพประมงเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นประมงน้ำจืด ปลาที่ได้ ก็เป็นปลาที่จับได้ที่ทะเลน้อย ไม่ไกลจากอุทยานนกน้ำ ชาวบ้านนำปลามาตากตลอดริมถนน เช่นกัน



เครื่องมือดักไซ เป็นอุปกรณ์ดักจับปลาชนิดหนึ่ง ถูกวางเรียงซ้อนกัน ราวกับงานศิลปะก็ไม่ปาน แต่มันเป็นศิลปะเพื่อชีวิต นั่นเอง...



การนำต้นจูดมาตากแห้ง อีกหนึ่งชิ้นงานศิลปะ ที่สวยงาม ศิลปะกับการทำมาหากิน... เสมือนชาวบ้านประดิษฐ์งานศิลป์ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เพียงเพื่อให้ต้นจูดนั้นมีความแห้งเป็นอย่างดี



จากต้นจูด กลายมาเป็นผลิตภัณฑ์สวยงาม สำหรับใช้งาน เป็นของใช้แสนสวยจากธรรมชาติ ให้ได้ใช้กัน เราชอบชิ้นงานจากต้นจูดมาก และมักจะชอบซื้อสะสมเก็บไว้ใช้ที่บ้านเสมอ ทุกครั้งที่ได้พบเห็น เรียกว่าหลงเสน่ห์จูดกันเลยทีเดียว

จ.พัทลุง มีมนต์ขลัง ดึงดูดนักท่องเที่ยวอย่างเรา ได้เสมอ จ.เล็กๆ ที่มากไปด้วยเรื่องราวให้ค้นหา ให้ได้ศึกษา วันนี้เพื่อนๆ มาเที่ยวเมืองลุงกันหรือยังจ๊ะ...