สวนประวัติศาสตร์พลเอก เปรม ติณสูลานนท์
สถานที่สวยงาม ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่เชิงสะพานติณฯ เราขับรถผ่านไปมาอยู่หลายครั้ง สงสัยอยู่หลายครา ที่สุดเมื่อวันที่ 24 มกราคม 2553 ก็ได้มีพิธีเปิดตัวอย่างเป็นทางการ ว่าที่นี่คือ.."สวนประวัติศาสตร์พลเอก เปรม ติณสูลานนท์" 
สวนประวัติศาสตร์พลเอก เปรม ติณสูลานนท์ เป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญในจ.สงขลา ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเชิดชูคุณงามความดีของป๋าเปรม โดยผู้มีจิตศรัทธาและรักป๋าเปรมของพวกเรา โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้สวนนี้เป็นสวนสาธารณะ เป็นที่พักผ่อน เป็นแหล่งเรียนรู้ ของผู้คนทั่วไป
สวนประวัติศาสตร์พลเอก เปรม ติณสูลานนท์ ตั้งอยู่ที่ ต.พะวง อ.เมือง จ.สงขลา (อยู่ทางด้านซ้ายมือก่อนขึ้นสะพานติณฯ ) ด้วยพื้นที่ภายในสวนกว้างขวางถึง 140 ไร่ จึงมีบริการรถราง สำหรับหมู่คณะต่างๆ โดยเฉพาะนักเรียนได้นั่งกินลม ชมวิวทิวทัศน์ ประกอบคำบรรยาย 
สถานที่แห่งนี้มีมุมทิวทัศน์สวยงามมากมาย หลากหลายมุมมอง เหมาะอย่างยิ่งที่จะมาพักผ่อน หากนำรถมาเอง ขับรถชมสวนได้เลย ยิ่งมาตอนเย็นๆ อากาศดีมากๆ 
ภายในสวนประวัติศาสตร์ฯ นอกจากเป็นสวนพฤกศาสตร์ที่สวยงามแล้ว ยังเป็นศูนย์เรียนรู้ระบบนิเวศน์ป่าชายเลน แต่เนื่องจากเราไม่มีเวลาไปจึงไม่ได้มีภาพมาฝาก แต่ที่เป็นไฮไลท์ของที่นี่ก็คือ หอประวัติ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ นั่นเอง
เราใช้เวลาอยู่ที่นี่ เพื่อติดตามชีวประวัติของป๋าเปรมอย่างใกล้ชิด อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภายในหอประวัติ มีผังการเข้าชมห้องต่างๆ โดยจะมีวิทยากรแนะนำ ซึ่งจะเริ่มต้นจากการชมวีดีทัศน์ แล้วไปยังห้องบ้านเกิด ฯลฯ
รูปปั้นป๋าเปรมเมื่อครั้งเยาว์วัย ถูกวางประกอบก่อนเข้าชมห้องบ้านเกิด ให้อารมณ์ ความรู้สึก เหมือนย้อนกลับไปยุคเดียวกับที่ท่านเป็นเด็กในขณะนั้น
เมื่อเข้าสู่ห้องนี้ จึงได้รู้ว่าท่านมีพี่น้องทั้งหมด 8 คน ภาพบนคือภาพพี่น้องทั้งหมดของท่าน ยืนเรียงลำดับกัน เป็นภาพที่เราชอบมากที่สุด จากรูป ป๋าเปรมคือเด็กคนที่สองจากรูปทางด้านซ้ายมือ
และที่ทำให้เราประทับใจ และขนลุกได้ เมื่อก้าวเข้าสู่ห้อง โรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา เมื่อเหยียบย่างสู่ห้องนี้ แว่วเพลงมาร์ชมหาวชิราวุธ ฯ ทำเรานิ่งได้ในบัดดล
จากนั้นก็ตามด้วยกล่องจอแก้วเล่าเรื่อง จากคุณครูท่านหนึ่งที่เล่าเรื่องราวต่างๆของโรงเรียนฯ โดยเฉพาะเรื่องของต้นเมาที่อยู่คู่กับโรงเรียน มาถึงปัจจุบัน จากเรื่องเล่าทำให้ได้รู้ว่า เมื่อก่อนนี้โรงเรียนมหาฯ มีต้นเมาทั้งหมด 3 ต้นด้วยกัน...
และที่ทำเราน้ำตาซึม เมื่อถึงห้อง "คุณครูของผม" ได้ชมวีดีทัศน์ท่านป๋าเปรม พูดถึงพระคุณของคุณครู ณ โรงเรียนมหาฯ และได้พูดถึง คุณครูเคล้า คชาฉัตร คุณครูที่ท่านรักและผูกพันมากที่สุด ซึ่งที่มุมหนึ่งของห้องนั้น มีรูปปั้นของครูเคล้าและป๋าเปรม รูสึกได้ถึงความรักระหว่างครูและศิษย์..
ทุกห้องที่ได้มาเยือน ทำให้ได้รู้ทุกเรื่องราวของรัฐบุรุษ ได้รู้ที่มาที่ไปอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน เช่น ห้องนายทหารใหม่ ทำให้ได้รู้ว่า ความจริงแล้วป๋าเปรมตั้งใจจะเรียนหมอ แต่โชคชะตาพลิกผันให้มาเป็นนายทหาร....
และถึงแม้ท่านป๋าเปรมจะไม่ได้ตั้งใจเป็นนายทหาร ตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีก็ตาม แต่เมื่อท่านเป็นนายทหารแล้ว กลับเป็นที่ประจักษ์และได้รับการยอมรับจากนายทหารทุกท่าน อย่างยิ่งใหญ่และเกรียงไกร...
และในห้องนายกรัฐมนตรีคนที่ 16 ของประเทศไทย มีเรื่องราวและวาทะของท่าน ที่ควรนำมาเป็นข้อคิด แง่คิด สำหรับคนในทุกวงการ..."โปรดระลึกและจดจำไว้เสมอว่า หน้าที่ของข้าราชการนั้น คือการให้ เราจะรับได้อย่างเดียวเท่านั้นคือ ความทุกข์ยากของราษฏร แล้วนำมาคิดปรับปรุงแก้ไข"
"ผมเจียมตัวและเจียมใจอยู่เสมอ ไม่เคยมีความทะเยอทะยานทางการเมือง และไม่มักใหญ่ใฝ่สูงที่จะเป็นนายกรัฐมนตรี.."
วาทะที่ฟังครั้งใดจักต้องสำนึกอยู่ร่ำไป.."เกิดมา ต้องตอบแทนคุณแผ่นดิน".. ทำให้ต้องย้อนกลับมาที่ตัวเองทุกครั้ง เราได้ทำอะไรเพื่อแผ่นดินบ้างหรือยัง ทำพอหรือยัง มีอะไรที่เราจักทำได้อีกบ้างไหม.. ท่านคือวีรบุรุษในใจของเรา ของชาวเลือดน้ำเงินขาว ของชาวไทยทุกคน ณ หอประวัติฯ แห่งนี้ ทำให้ได้รู้ว่า ท่านสั่งสมความดีไว้มากมายเพียงใด กว่าจะมาถึงวันนี้ เรารุ่นน้องตัวเล็กๆ จักขอน้อมนำคำสอนของท่าน เพื่อตอบแทนคุณแผ่นดิน ให้จงได้ เราขอสัญญา...
