สามคนอลเวง...ที่เขาพระ

เรื่องบังเอิญเกี่ยวกับเพื่อนๆ มักจะเกิดขึ้นกับเราเสมอแหละ อย่างเรื่องที่กำลังเขียนอยู่นี้ ช่วงบ่ายแก่ๆของวันที่ 10 เม.ย. เราได้รับโทรศัพท์ จาก หญิงอ้อ เพื่อนร่วมห้อง ม.6/7 บอกว่าจะมานอนค้างที่บ้าน พร้อมเพื่อนอีก 2 คน คือ ยัยรส มาลินี ห้อง ม.6/8 และ โกแมว ห้อง ม.6/10 คนดังแห่งกระดานข่าว mv1thai.com เซอร์ไพรซ์ มา...ก แต่ก็พอจำได้ว่า โกแมวเคย post ที่กระดานข่าวว่า จะมาดูแววตากัน เดือนเม.ยนี้ ก็ไม่นึกว่าจะมาจริง..นิ ดีใจมาก ที่เพื่อนแวะมาเยี่ยมเยือน เพื่อนมาเยี่ยมทั้งที ก็ต้องถ่ายรูปกันหน่อย นะ จากรูปบน เริ่มจากซ้ายมือ คนแรกก็เรา , ถัดมาก็ โกแมว ในชุดเสื้อส้มสะดุดตา, หญิงอ้อ และยัยรส ..

พอตกดึก ความอลเวงก็เกิดขึ้น เมื่อหญิงอ้อ ขอยกธงขาว ขอยอมแพ้ จากการ เข้าออกห้องส้วม นับสิบครั้ง บอกว่า ไม่ไหวแล้ว ช่วยพาชั้นไปส่งคลีนิคหน่อย เราและยัยรสก็เลยนำหญิงอ้อ ไปส่งโรงพยาบาล อ.รัตภูมิ ปล่อยให้โกแมว โซ้ยเบียร์ ที่ตั้งใจซื้อมาฉลองกับเพื่อนๆต่อไป กับสามีเรา (ความจริงโกแมวตั้งใจจะมาด้วย แต่พวกเราดูสภาพแล้ว โรงพยาบาลแตกแน่ หรือไม่ก็เจอตำรวจซิวแหง๋...555) อย่างที่เห็นในภาพแหละเพื่อนๆ หญิงอ้อถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินกันเลยทีเดียว..น่าสงสารนะ...

ความโชคดี ในความโชคร้ายของหญิงอ้อ ก็คือ เราได้พบกับ หมอวิทย์ แห่งห้อง ม.6/2 ที่บังเอิญเข้าเวรพอดี (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น) ถ้าเพื่อนๆ จำได้ เราได้เคย post เกี่ยวกับเพื่อนหมอวิทย์ ในหัวข้อคุณหมอนักกิจกรรมไปแล้ว เมื่อหลายเดือนก่อน หมอวิทย์ ท่านเป็นผู้อำนวยการฯ ที่นี่ ดังนั้น หญิงอ้อ ของพวกเรา จึงได้รับการดูแลเป็นพิเศษ ในฐานะเพื่อนเก่า เพื่อนแก่ ก็โชคดีไปนะหญิงอ้อ... ผลพลอยได้ที่ตามมาก็คือ ยัยรส ได้เจอกับหมอวิทย์ เพื่อนเก่า ที่เปรียบเสมือนเพื่อนใหม่ .. ดีใจจัง...
ด้วยความเอาใจใส่ของ หมอวิทย์ ทำให้หญิงอ้อ ของพวกเรา ได้พักห้องพิเศษ ,ได้ทั้งยากิน ,ยาฉีด และน้ำเกลือ เพื่อฟื้นฟูร่างกาย ให้เตรียมพร้อม ต่อสู้กับงานเลี้ยงรุ่น ในวันพรุ่งนี้ รุ่งเช้า หญิงอ้อของเราก็อาการสดใสขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด หมอวิทย์นอกจากจะตรวจแล้ว ยังอาสาเฝ้าไข้หญิงอ้อให้ด้วย เพื่อให้สาวๆอย่างเราและยัยรส ได้กลับไปพักผ่อนที่บ้าน ซาบซึ้งในน้ำจิต น้ำใจ ของเพื่อนร่วมรุ่น คนนี้จริงๆ ต้องบอกว่า คุณหมอดูแลและจัดการในทุกเรื่อง ให้พวกเราจริงๆ ก็ขอถือโอกาสขอบคุณอีกครั้ง มา ณ ที่นี้ด้วย... ซึ้งใจจริงๆ หลังจากเรื่องจบลงด้วยดี พวกเราก็แต่งองค์ทรงเครื่อง ตั้งแต่เช้าเพื่อไปรับหญิงอ้อ ที่โรงพยาบาลฯ โดยไม่ลืมถ่ายรูปเป็นที่ระลึก กันซะหน่อย ก็ดูลีลากันเอาเอง ธรรมดาซะที่ไหนละ แต่ละคน...555









และปิดท้าย สามีเราก็พาเพื่อนๆ ไปชิม ลิ้มรส อาหารพื้นบ้าน เช่น กบผัดเผ็ด,คั่วกลิ้งแลน,ผัดเผ็ดมูสัง,ต้มกระดูกหมูใบชะมวง,ปลาทูแขกทอด ฯลฯ อึ๋ย... งานนี้ถูกใจโกแมวที่สุด แต่ยัยรส กะหญิงอ้อ ก็สู้ตายนะขฮบอก...555

ไม่ระบุชื่อ –   – (14/4/52)  

ยัยวิ

ขอบคุณวิและสามีสุดเลิฟสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ

อย่างที่หมอสิทธิ์เคยเมนท์ไว้ตรงไหนไม่ทราบว่าบล็อคของวิบอกความเป็นตัววิได้ชัดเจนที่สุด เราภูมิใจในวิมากน่ะและดีใจมากๆ ที่ได้พบวิและสามี....

เราประทับใจกับการเดินทางครั้งนี้มากๆและจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป...เพื่อนรัก

ขอบคุณ.....................................

- สำหรับเมนูเซอร์ไพซร์ "จำปาดะทอด" ที่บ่นกับหยิงอ้อและโกแมวว่าอยากกินตอนขับรถผ่านเขาพับผ้า
- สำหรับเพื่อนเก่าร่วมรุ่นที่ไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อนได้กลับมาเป็นเพื่อนใหม่อย่างพี่หมอสุวิทย์แห่ง รพ.รัตภูมิและแกะ (ฉันท์ธรา)ห้อง ๒
- สำหรับที่พักอบอุ่นแสนสบายตลอดทั้งสองคืน
- สำหรับรูปภาพทุกภาพจากกล้องของวิ
- สำหรับสุดยอดอาหารป่ามื้อล่าสุดก่อนแยกย้ายกลับบ้าน
- สำหรับเวลาดีๆ ทุกชั่วโมงและมิตรภาพที่เป็นสุดยอดแห่งความทรงจำในครั้งนี้...........

ดูแลตัวเองดีๆ และมีความสุขกับบ้านแสนน่ารักและอบอุ่นน่ะ

รักเพื่อน

ยัยรสเอง
พังงา
๑๔ เมย. ๒๕๕๒

ไม่ระบุชื่อ –   – (14/4/52)  

ถึง รส

เราดีใจมาก ที่มีโอกาสได้ร่วมประสบการณ์ชีวิต มีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน สิ่งเหล่านี้ จะอยู่ในความทรงจำเราตลอดไปเช่นกันจ๊ะ...

รักนะ บ้านเรายินดีต้อนร้บเพื่อนๆเสมอ..

ยัยวิจ๊ะ

แสดงความคิดเห็น

Related Posts with Thumbnails