เพื่อน ม.6/2 ที่คิดถึง
>> วันจันทร์ที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2552 –
กาลครั้งหนึ่ง..ถึงเพื่อน
แกะ ฉันท์ธรา ม.6/2
วันนี้ เราดีใจสุดๆ ที่เพื่อนเก่า ที่เราไม่คาดฝัน ว่าจะได้พบกันทางอีเมล์ ได้เมล์มาบอกว่า เธอได้เข้ามาอ่านในเวบบล็อคของเราและ เธอเองก็คิดถึงเราและเพื่อนๆ เช่นกัน เธอคือ "แกะ ฉันท์ธรา แห่งห้อง ม.6/2" เราจำแกะได้เป็นอย่างดี เพราะพวกเราได้มีโอกาสสนิทสนมกัน ช่วงไปทัศนาจรเชียงใหม่ ซึ่งแก๊งในครั้งนั้น ก็ยังมี ม.6/2 อีกคน คือ "เจ้าดำ ปนัดดา" ซึ่งตอนนี้ ทั้งแกะและดำ อยู่ที่กรุงเทพฯ ทั้งคู่เลย สำหรับแกะ ต้องบอกว่า 25 ปีเต็ม ที่เราไม่ได้ติดต่อกันเลย จากนี้ไป เราจะติดต่อกันตลอดนะจ๊ะ.. คิดถึงจ๊ะ แกะ .. ส่วนดำ เราก็คิดถึงเช่นกัน เพราะดำกับเรา ได้ติดต่อกันเป็นอย่างดี ช่วงเราเรียนและทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ชนิดที่ว่า ลุยไหนลุยกัน เรายังจำได้ดีตอนไปเที่ยวภูกระดึงด้วยกัน แต่หลังจากที่ เรา มาทำงานที่หาดใหญ่ เราก็ขาดการติดต่อกันไป คิดถึงดำจังเลย แอบหวังไว้ว่า ดำอาจจะได้เข้ามาอ่านในเวบเราบ้าง เหมือนที่แกะทำเซอร์ไพรส์ มาแล้ว นะดำนะ .. เพื่อนห้อง ม.6/2 ที่เราใกล้ชิด สนิทสนมกันดีอีก 2 หน่อ ก็คือ นายคำนึง และนายสมชาย ด้วยความที่เรา ได้อาศัย อยู่หอพักอาจารย์นวลละออด้วยกัน ที่ถนนชายเขา พวกเราทั้งหอ ชอบไปเล่นน้ำทะเลตอนเช้า และชอบไปเที่ยวหาที่ถ่ายรูปกันอยู่เรื่อยๆ อย่างรูปพวกเรา 3 คน ที่ไปถ่ายที่สวนเสรี ดูสิ ไม่รู้ทำไปได้ยังไง แต่สมัยนั้นถือได้ว่า อินเทรน นะจะให้ ฮิๆ .. เราไม่ได้เจอ ทั้งคำนึง และสมชาย ตั้งแต่เรียนจบแล้วเช่นกัน ก็คิดถึงนะทั้งสองคน ... และอีกคน ที่เราเริ่มซี้กันช่วง ม.6 ก็คือ นายพฤกษ์ แห่งห้อง ม.6/2 เช่นกัน แววตา ขี้เล่น ทะเล้นอย่างที่เห็นในภาพคู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้ อยู่ที่ไหนนะ ถ้านายได้อ่านข้อความนี้ ส่งข่าวมาบ้างนะ เพื่อนๆคิดถึง จริงๆแล้ว เพื่อนผู้หญิงห้อง ม.6/2 ที่เราสนิทสนมอีกคนคือ "เจ้าไก่ สุชาดา" แต่เรามาสนิท ตอนเรียน อยู่ที่กรุงเทพฯ ไก่เคยไปเที่ยวเชียงไหม่ กับเรา เคยไปเที่ยวทุ่งบัวตองด้วยกันด้วย พวกเราได้ก่อวีรกรรม ที่โรงพักดอยสะเก็ตด้วย ไก่จะได้มั๊ยน๊า.. หลังจาก มาทำงานที่หาดใหญ่ เราก็ขาดการติดต่อกับไก่เช่นกัน อยากให้ไก่รู้นะว่าคิดถึ๊ง คิดถึง .. และหลังจากเข้าไปอ่านในกระดานข่าว MV1THAI.COM จึงได้รู้ว่า เพื่อน "ธานินทร์ แซ่ว่อง" แห่งห้อง ม.6/2 เป็นเพื่อนผู้เปิดตัวในโลกออนไลน์ รายล่าสุด หลังจากห่างหายไปนาน 25 ปี อ่านแล้วอด อมยิ้มไม่ได้ ที่เพื่อนๆ หลายคน เข้ามา post แสดงความยินดี ที่ได้พบ หรือ รู้จักกันอีกครั้ง ที่แจ่มกว่านั้น เพื่อนธานินทร์ ยังเปิดตัวด้วยภาพบัตรประจำตัวนักเรียนเมื่อสมัยนั้น ทำให้พวกเราอึ้ง ทึ่ง กันเป็นแถว นายแน่มาก อยากจะบอกว่า อันที่จริง เราจำก๊วนของนายได้หลายคนเลย เราไม่แน่ใจว่านายจะจำเราได้หรือเปล่า แต่ไม่เป็นไร ยังไงตอนนี้ พวกเราก็รู้จักกันใหม่อีกครั้ง ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะจ๊ะ ... จริงๆแล้วยังมีบรรดาเพื่อนๆ ห้อง ม.6/2 หลายคน ที่เรารู้จักเป็นอย่างดี ที่ตอนนี้ ทุกคนรู้จัก กันดี ก็ต้อง คุณหมอสุวิทย์ , คุณหมอประสิทธิ์ สำหรับหมอวิทย์ เราได้ post ถึงไปแล้ว แต่คุณหมอประสิทธิ์ผู้โด่งดัง แห่งโรงพยาบาลหาดใหญ่ เราไม่แน่ใจว่า คุณหมอจำเราได้มั๊ย แต่เราจำหมอได้เป็นอย่างดี เราแอบหวัง (อีกแล้ว) ว่า เราจะได้พบกันเพื่อนๆ ห้องม.6/2 และเพื่อนทุกคน ในงานเลี้ยงรุ่นที่ปักษ์ใต้ปีนี้ ไม่รู้ความฝันจะเป็นจริงสักกี่เปอร์เซนต์ แต่ที่แน่ๆ ปีนี้เราไปชัวร์ รักนะเพื่อนๆ ทุกคน
จำได้แน่นอน
ขอชื่นชมว่า blog ของเธอน่ารักมาก
ถ่ายทอดความเป็นตัวตนของเธอได้อย่างไม่มีที่ติ
ประสิทธิ์ 6/2