อิสระ (อมร) ละอองสกุล เพื่อนห้อง ม.6/7

เรื่องดีๆสำหรับเราที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ก็คือการได้พบเจอเพื่อนฝูง ที่ไม่คาดฝันว่าจะได้เจอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนพ้องที่มหาวชิราวุธ เพราะวันเวลานานเหลือเกินที่เราได้ห่างหายกันไป ตามแต่วิถีชีวิตแต่ละคน ต่างคนต่างก็มีวิถีของตนเอง จนกระทั่งวันหนึ่งได้มาเจอกัน...เหมือนอย่างเพื่อนเราคนนี้ "อิสระ (อมร) ละอองสกุล" เพื่อนห้อง ม.6/7 ที่ใช้เวลากว่า 25 ปีถึงจะได้เจอกัน ก็ต้องขอขอบคุณโลกไซเบอร์อีกแล้ว ที่ทำให้เราได้มาพบกัน...วันหนึ่งเราได้รับโทรศัพท์เบอร์ที่ไม่คุ้นตา คุยกันได้สักพักจึงได้รู้ว่า เป็นนายอมร วันนั้นเราดีใจมาก ได้ถามสารทุกข์กัน จึงได้รู้ว่าอมร ปัจจุบันเป็นหัวหน้าหน่วยงานหนึ่ง ในสังกัดของ กอรมน จ.ยะลา พอบอกว่าจ.ยะลา ก็ให้นึกเป็นห่วง แต่เพื่อนบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง อยู่สุขสบายดี ขอให้อยู่ให้ถูกที่ถูกเวลา อยู่ในที่ที่ควรอยู่อะไรประมาณนั้น...เพื่อนๆไม่ต้องเป็นห่วง อมรฝากบอกมา...

หลังจากคุยกัน จึงได้รู้ว่าอมรมีครอบครัวอยู่ที่ อ.ฉลุง จ.สตูล และมักจะกลับบ้านช่วงวันหยุดเสมอ เพื่อมาเยี่ยมเยือนลูกชาย และลูกสาว วัยกำลังน่ารัก ซึ่งเส้นทางระหว่างกลับบ้าน ก็จะต้องผ่านหน้าบ้านเรา ดังนั้นพวกเราจึงนัดเจอกัน และในตอนนี้ อมรก็กลายเป็นแขกประจำทุกครั้งที่กลับบ้านก็จะแวะมาคุยกับเราเสมอ กลายเป็นเพื่อนกับสามีเราไปซะแล้ว...555 และไม่เพียงแต่อมรเท่านั้นที่มาเยี่ยมบ้าน ทุกครั้งที่มาก็จะมีนกกรงหัวจุกตัวโปรดมาเที่ยวด้วยเสมอ..รักเพื่อนก็ต้องรักนกเพื่อนด้วยนะพวกเรา..ฮาโฉมหน้านกกรงหัวจุกตัวโปรด ที่แม้ใครจะเสนอราคาเท่าไหร่ก็ไม่ขาย ก็คนมันรักง๊ะ... ความจริงจะทิ้งมันไว้ที่ยะละก็ไม่ไว้ใจ กลับมาบ้านก็ต้องพามันมาด้วย จะดีกว่า ไปไหนไปด้วยกัน..เลือดสุพรรณ..เอ๊ย..ม่ายช่าย ความสุขของแต่ละคนเนอะ..ก็ไม่ว่ากัน

เอกลักษณ์อีกอย่างของเพื่อนเราคนนี้ก็คือ รถประจำตัวป้ายยะลา ไปไหนไปกัน ว่ากันว่า..เป็นกลอุบายอันแยบยล ในการเดินทางไปจ.ยะลา หรือการเข้าหามวลชน ไม่สะดุดตา เป็นคนในท้องถิ่นนั้นอย่างแน่นอน..สุดยอด...เพื่อนเรา

นึกถึงภาพเก่าๆบรรยากาศเก่าๆสมัยที่เราเรียนอยู่ที่ร.ร.มหาฯ เราเรียนห้องเดียวกับอมร ผู้ซึ่งในยุคนั้นเป็นเต็งหนึ่งของห้อง เรียกว่าเป็นมือวางอันดับหนึ่งในทุกวิชา อมร ไม่เคยนั่งหน้าห้องเรียน กลับนั่งหลังสุดด้วยซ้ำไป แต่กลับเรียนได้เป็นที่หนึ่งของห้อง เป็นคนพูดน้อย เราและเพื่อนผู้หญิงมักชอบแหย่ให้อมรหัวเราะเสมอ มาในวันนี้เพื่อนคนนี้คนที่เรียนเก่งที่สุดของห้อง แทบไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนจะเป็นคนที่มีอุดมการณ์สูงส่ง ทำงานในหน่วยงานที่อาศัยจิตวิทยาที่ลึกซึ้ง ความละเอียดอ่อนทางความคิด และอยู่ในพื้นที่เรดโซน หน้าที่ที่รับผิดชอบยิ่งใหญ่ ทั้งนี้เพื่อความอยู่ร่วมกันของมวลชนอย่างสันติสุข ก็ขอชื่นชมในอุดมการณ์ของเพื่อน ขอให้เพื่อนและครอบครัวพบแต่ความสุข ความเจริญ ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน รักษาสุขภาพด้วยนะเพื่อน ด้วยรักและผูกพันจ้า...