คิดถึงโรงเรียน...
เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2551 เนื่องจากเป็นวันหยุด เราและครอบครัว ถือโอกาสไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ที่ อ.เมือง จ.สงขลา ก็เลยแอบแว๊บๆ.. ไปเยี่ยม โรงเรียน
มหาฯ ด้วยความคิดถึง อย่างที่สุด ในวันนั้นอากาศดีมาก ผิดกับปีที่แล้ว จำได้ในวันพ่อ ฝนตกพรำๆทั้งวัน ... ตอนที่เราเลี้ยวรถเข้าโรงเรียน ก็มีคุณยาม ก็ออกมาถามว่า.. "ติดต่อเรื่องอะไรครับ" เราก็อมยิ้ม ตอบไปว่า "เป็นศิษย์เก่าค่ะ.. คิดถึงโรงเรียน" คุณยาม ก็ยิ้มตอบ รีบโบกไม้ โบกมือ ให้ผ่าน
...นึกถึงตอนสมัยเรียนอยู่ชั้น ม.6 ถือว่าเป็นปีที่เราเป็นขาใหญ่ที่สุด ของโรงเรียน มีอยู่วันหนึ่ง เราและเพื่อนร่วมก๊วนอีก 4-5 คน แอบไปยกรถจักรยาน ที่จอดไว้ที่คอกจอดรถ แล้วแอบบึ่ง ประมาณว่าถ้าเป็นมอเตอร์ไซด์ คงบิดหมด ซิ่งตามกันมาเป็นแถว พอถึงป้อมยาม คุณยามก็โบกไม้โบกมือให้หยุด.. หยุด เวลานี้ห้ามออกจากโรงเรียน แต่พวกเราก็ไม่สน ซิ่งผ่านไปเฉย พอผ่านรั้วโรงเรียน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ..แต่เรื่องนี้ไม่ได้จบอย่างสวยงาม เพราะสุดท้าย พวกเราถูกเรียกตัวในภายหลัง แถมโดนไม้เรียวด้วย .. โดยฝีมือ อ.บำรุง ... แหะๆ เราก็ขับรถเวียนโรงเรียนไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปจอดแอบที่ อาคาร 1 ที่ตอนนี้ ถูกปรับปรุงเปลี่ยนแปลงโฉม จนแทบไม่เหลือร่องรอยเก่าๆ จำได้ พวกเรียน ศิลป์-ฝรั่งเศสอย่างเรา 
ใช้เวลาเรียนที่อาคารหลังนี้มากเป็นพิเศษ แทบจะทั้งวัน มีเรื่องราว ที่อาคารหลังนี้ มากกว่าใครๆ และที่เราจำได้ดี และผูกพันธ์ ไม่แพ้ ตัวอาคาร นั่นก็คือ ต้นเมา ที่ซึ่งเปรียบเสมือน สัญญลักษณ์ ของผู้คนที่เรียนอยู่ที่นี่ ภายใต้ร่มเงา พวกเรามี ทั้งทุกข์ และสุข สลับ คละเคล้ากันไป มาในวันนี้ ต้นเมา มีการดูแลเป็นอย่างดี ที่ใต้ต้นเมา มีป้ายจารึก รำลึกถึงเรื่องราว 
ที่สลักไว้อย่างซาบซึ้งใจ ก็ต้องขอ ขอบคุณ ผู้ประพันธ์ และเจ้าของความคิด สำหรับเรา เรื่องที่ทำให้เรามีความยินดี ปรีเปรมย์ แบบว่า ปลื้มสุดๆ ที่ใต้ร่มเมานี้ คงเป็นเรื่อง ที่พวกเรา ม.6 ทั้งหมด ได้รับการคัดเลือก ให้ร้องเพลงประสานเสียง เพื่อรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ ที่เสด็จเยือน ร.ร. เมื่อครั้ง ที่ ร.ร. ครบรอบ 100 ปี พวกเรารอรับเสด็จที่ใต้ร่มเมานี้ และร่วมร้องเพลงประสานเสียงรับเสด็จ ชนิดที่ทุ่มใจถวายชีวิตกันเลย ยังจำได้ตอนนั้น ร้องไป ก็ขนลุกไปด้วยความปลื้มอก ปลื้มใจ...
แม้นทุกวันนี้ ร.ร. มีอาคารใหม่ๆ เพิ่มเติม อีกมากมายหลายอาคาร ส่วนหนึ่งก็เป็นความภาคภูมิใจ ของบรรดาศิษย์เก่า แต่พวกเราทั้งหลาย ที่ผ่านรั้วร.ร.นี้ ก็ยังคงรำลึกถึง ยังคงไม่ลืมเรื่องราว , อาคารเก่าๆ ในสมัยที่ยังศึกษาอยู่ที่นี่ ... คิดถึงโรงเรียนจัง
